Ruhun dünyaya gelmek üzere bir bedene, ete girmesi demektir. Bedene bağlanma ameliyesinin kesin olarak ne zaman oluştuğu bilinmiyor. Muhakkak ki ruh, teşkil edeceği bedeni spatyomda iken tahayyül edip maddi aleme aksettirmekte ve ana rahmindeki cenine bu tahayyülü resmetmeye çalışmaktadır. Gözlem ve deneyler ruhun bedene bağlanışının ceninin oluşmasından, doğum anına kadar mümkün olduğunu göstermiştir.

Bedene girmiş olan insan, hayvan ve bitki ruhlarına enkarne denir. İnsan bedene girmiş, ete bağlanmış, Dünya vasıtasına inmiş bir ruhtur denilince, enkarne bir varlığı ifade etmiş oluruz.

Ruhların sonsuz tekamül boyunca maddenin özellik ve kanunlarını öğrenmek, kendisine yaratılışında verilmiş olan bilginin uygulamasını yapmak ve kozmik alemin ahenkli gidişine hizmet etmek için madde ile geçici olarak birleşmesidir ki, bu birleşme öz'den değil dıştandır.

Ruhun bedenlenmesi maddenin bilinmeyen en ilkel tipinden en yüksek ve seyyal tipine kadar uzanır. Cisim, bitki, hayvan ve insan gibi gittikçe mükemmelleşen bir dizi izleyerek belirli bir bilgi ve ruhsal olgunluğa ulaşamaz. Zira kapalı bir şuurla uygulaması yapılmayan bilgi ruha kemal vermez.

Enkarne olmak, özellikle bedene girmek anlamına gelirsede, ayrıca bir fikre ve imaja derin şekilde gömülmekte seyyal bedenlenmedir. Perisprital bedenlenme yoluyla insanlar şuurdışı olarak üstün ve doğru bilgiler edinmektedirler.