Başkalarının iyiliğini istemek, çıkarını korumaya çaba harcamak, hakkını tanımak duygusu bizi başkaları uğruna fedakarlığa yöneltecek dereceye varırsa o zaman bu hareketimiz diğerkamlık tır. Nefsin esas itibarıyla kendi hakiki çıkarından başka ahlaki sebeplere başvurması bakımından, ahlaki gidişin amacı olarak insanların çıkarlarını esas tutan iyilik varsayımıdır. Şuurlu olmaya gayret ederek başkaları için yaşamak, onların mutluluğu ile mutlu olmak, felaketi ile mutsuz olmakda diğerkamlık vardır.

Başkalarını kendisi gibi sevmektir, başkası tarafından kendisine yapılmasını arzu edilmeyeni başkasına asla yapmamaktır. Diğerkamlık başkaları için sevgi duymaktır; gerek içgüdü ile aynı cins arasında ki ilişkiden olsun, gerek kişisel düşünce ve nefsaniyetten meydana gelsin... Ahlaki olarak; Hazcılığın, bireyselciliğin ve bir dereceye kadar faydacılığın karşıtı olan bir ahlak mezhebidir.

Diğerkamlık tekamülün yüksek seviyelerinde normal bir ruhsal davranış halini alır. İnsan bencilliğini yenebildiği oranda diğerkamlık yolunda ilerler. Esasında diğerkamlık temel bir ruhsal yetenektir. Gerçek mutluluk ve üstün haz varlığın '' tam bir vericilik '' niteliğini kazanmasından sonra biçimlenir. Bunun metodu ise başkalarına yardım, hizmet müsama ve sevgi göstermekle açıklanmaktadır.