Bu kelime herkesce bilinen ve genellikle yanlış anlam verilen bir terimdir. İlah, kötü ruh, ilham, zeka, en aşağı derecede doğaüstü kuvvet anlamına gelir.

Latince de daha ziyade bedensiz varlıklara, iyi- kötü demeden varilen bir isimdir. Eskiler insanlara hareketlerinde yol gösteren, nasihat veren ve koruyan bilgili ve kudretli varlıklar olarak kabul etmişlerdir. Her insanın iyi ve kötü bir cin'i ( veya meleği) vardır denilmiştir.

Modern dilde ise bu kelime genellikle kötü anlamda kullanılır ve kötülük yapan varlıkların isimlendirilmesine yarar. Cinler tabiat itibariyle esasen geri varlıklardır. Yine bazı yazarlara göre; Her hangi bir tabiat parçasını koruyan ve ziyaret eden cinler vardır. Orman, su, dağ cinleri gibi.

Allan Kardec'e göre; En geri varlıkların halk tarafından isimlendirilmesidir.

Bazı dinlerde derecelerini kaybetmiş meleklerdir.

Bazı teozoflara göre; Tekamülleri insanın tekamülüne bağlı ve insanla beraber bulunarak tekamül eden, gözün görme frekansı dışında bulunan bir ortamda yaşayan varlıklardır. İyi veya fena tabiatta olanları mevcuttur. İnsanların mukadderine paralel mukadderleri vardır. İnsanlardan yayılan etkilere muhtaçdırlar. Adeta beşer varlığı ile ortak bir yaşamları vardır.