Sanatsal anlatım beynin düşünme yeteneğinin en doruk noktalarındandır. Çünkü eseri yapmadan önce bir görsel imajının oluşturulması için, daha önceden algılanmış akılsal kalıbın planlanması, esas anlamından uzaklaştırılmış bir olay ya da nesne ile ilgili bilinçli iletişimi ve imaja imgelediği nesne ile ilişkili olmayan bir anlam yüklenmesini içerir.

Bu dönemde esas beyinsel değişim içsel organizasyonu ve bilgiyi değerlendirme, sunma biçimindedir. Aklın Tarihöncesi adlı kitabında Stewen Mithen’in öne sürdüğü aklın üç önemli gelişim evresi vardır.

İlk evre, genel zekâdır. Sadece öğrenme ve karar vermeyi sağlar.

Karmaşık davranışlar bu zekâ ile öğrenilemez.

İkinci evresi, genel zekânın, her biri özel bir davranış alanına ayrılır ve her biri diğerinden bağımsız olarak çalışır. Öğrenme artık hızlı ve en düşük düzeyde hatalıdır. Karmaşık davranış kalıpları kazanılabilir ve farklı alanlardan kazanılan yeni deneyimler sayesinde var olan kalıplar da değiştirilebilir. Bu dönemde diğer insanlarla ilişkiye geçmek için, karşısındakinin “aklını okuma” gerçekleştirilebilir.

Üçüncü son evrede ise, çok sayıda özelleşmiş zekâ bir arada çalışır ve davranış alanları arasında bilgi değiş-tokuşu olur. Bir davranışsal alanlarda kazanılan deneyim, başka alandakini de etkileyebilir. Farklı alanlardaki düşünceler birlikte kullanıldığında artık “benzer bilgiler için birden çok temsil unsuru” oluşturulur. Düşünce alanları arasında ilişki kurmak akıllı bireyleri ve yaratıcılığı meydana getirir.