Peki, bir annenin çocuğuna duyduğu sevgi ile bir aşığın maşukuna duyduğu sevgi aynı mıdır? Değilse ne gibi farkları vardır? Bunun için anne ve âşıkları karşılaştıran fRMG çalışmaları yapılmıştır. Annelere çocuklarının ve âşıklara maşuklarının yüz resimleri gösterilmiş. Anne ve âşık fMRG görüntüleri üst üste konulduğunda, bir bölge hariç, neredeyse hemen hemen aşıklarla aynı beyin bölgelerinde aktivite tespit edilmiş. Bu bölgeler; anterior singulat korteks, kaudat çekirdek, bilateral insüler bölge, striatum (putamen + kaudat çekirdek ve globus pallidustan oluşur), periaku aduktal gri cevher (PAGC) ve hipokampus. Anneler çocuklarının resimlerine bakarken farklı olarak sadece PAGC’de aktivite artışı izlendi. Birçok başka çalışmada da PAGC anne sevgisi için spefisik olduğu doğrulandı. Aşıklarda bu bölge aktif olmuyordu. Neden PAGC? Bu bölge özellikle endojen inici ağrı giderici mekanizmaların ve enkefalinerjik sistemin yoğun olduğu bölgedir. Endorfin ve dinorfinlerin salınımı, mü reseptörlerini omurilik arkasındaki ağrı yolaklarında iletici olan Substans P salınımını bloke eder. Bu bölgenin uyarılması ciddi analjezi sağlar ve olasılıkla doğum sırasında analjezi sağlayan bölgelerden biridir.

Annelerin derin beyin yapılarında bunlar olurken beyin kabuğunda âşıklardan farklı bir şey olur mu? Annelerde parieto-temporo-oksipital, prefrontal bölge ve medial temporal bölgede de-aktivasyon gözlenir. Bu bölgeler âşıklarda gözlenen kortikal de-aktive bölgelerle aynı bölgelerdir. Âşıklardaki akılsallaştırma, niyet ve karar verme ve mantıksal çıkarım sorunları anneler için de geçerli bir durum haline gelmektedir. Yine âşıklardaki gibi “ben (anne) ve öteki (çocuk)” ayrımı annelerde de olmaz.